ایران مطمئنترین بازار گاز برای ترکمنستان است
تاریخ انتشار: ۱۲ خرداد ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۷۸۸۷۴۰۹
رئیس مؤسسه مطالعات بینالمللی انرژی با اشاره به تضعیف موقعیتهای صادراتی برای گاز ترکمنستان گفت: مطمئنترین بازار برای ترکمنستان، جمهوری اسلامی ایران است و ترکمنها نیازمند بازار ایران هستند. - اخبار اقتصادی -
به گزارش گروه اقتصادی خبرگزاری تسنیم، محمدصادق جوکار، رئیس مؤسسه مطالعات بینالمللی انرژی درباره الزامهای فنی، ژئوپولتیک و اقتصادی گسترش همکاریهای گازی ایران و ترکمنستان با توجه به تحولاتی که در منطقه رخ داده است، گفت: جمهوری اسلامی ایران نخستین کشوری بود که در سال 1997 میلادی برای ترکمنستان گشایش ژئوپولتیکی صادرات گاز بهمنظور کاهش وابستگی به مسیرهای خط انتقالی اتحاد جماهیر شوروی سابق ایجاد کرد.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
وی تأکید کرد: ترکمنستان با توجه به تحولاتی که در عرصه بینالمللی و منطقهای اتفاق افتاده است به این نتیجه رسیده که مطمئنترین بازار در دسترس این کشور، جمهوری اسلامی ایران است.
قرارداد واردات گاز از ترکمنستان بهزودی امضا میشودرئیس مؤسسه مطالعات بینالمللی انرژی درباره این تحولات ادامه داد: بازار سنتی ترکمنستان به سمت روسیه است که در سال 2019 قراردادی هم به مقدار 5.5 میلیارد مترمکعب تا سال 2024 با گازپروم امضا کرد اما از آنجاکه روسها بازارشان را بهدلیل تحولات اوکراین در اروپا از دست دادهاند و به نظر نمیرسد که بهزودی و یا در آینده قابل پیشبینی این بازار احیا شود، هماکنون خود روسها با مازاد ظرفیت صادرات گاز روبهرو شدهاند و بهطور طبیعی گازپروم گاز ترکمنستان را هم جذب نخواهد کرد.
جوکار تصریح کرد: از سوی دیگر، ترکمنستان پس از ایران به چین گرایش داشت و قرارداد برای صادرات سالانه 40 میلیارد مترمکعب گاز بهوسیله مجموعهای از خطوط آسیای مرکزی با چین امضا کرد اما با توجه به تمرکز چینیها بر واردات الانجی، توسعه گازهای شیل و طرحهای توسعهای در داخل ممکن است این وضع محدودیتهایی برای گاز ترکمنستان و کل گاز کشورهای آسیایی ایجاد کند. ضمن اینکه چینیها افزونبر سرمایهگذاری برای احداث خط لوله طولانی، هزینه زیرساخت و خدمات نیز پرداخت میکنند.
وی با بیان اینکه بازار جنوب ترکمنستان هم با توجه به تحولات افغانستان، در آینده کوتاهمدت چشمانداز مناسبی ندارد، افزود: موضوع امنیت در افغانستان و منطقی بودن سرمایهگذاری و احداث خط لوله در محیطی که توسعه زیرساختی نیز ندارد از چالشهای این بازار است. بهویژه اینکه به خط لوله تاپی نیز چندان امیدوار نیستند.
رئیس مؤسسه مطالعات بینالمللی انرژی، بزرگترین چالش ترکمنستان بهمنظور حضور در بازار اروپا را رژیم حقوقی دریای خزر دانست که مانع احداث خط لوله ترنس کاسپین میشود و گفت: افزون بر این، به نظر میرسد با توجه به قیمت گاز، چشمانداز گاز، پرداختهای ترانزیتی، همچنین ابهام چشمانداز گاز در اروپا پس از بحران اوکراین و تمرکز اروپا بر الانجی، اروپاییها هم رغبت اولیه برای اجرای این خط لوله طولانی را ندارند. هرچند که برای ترکمنها نیز با توجه به قیمتهای گاز جذابیت اقتصادی نخواهد داشت.
جوکار به روند رو به رشد توسعه گازی ترکمنستان اشاره و اظهار کرد: اگر رشد سالانه توسعه صنعت گاز را در ترکمنستان 2 درصد هم درنظر بگیریم، در 10 سال آینده به حدود 75 تا 90 میلیارد مترمکعب تولید میرسد و برخلاف سالهای 2019 تا 2022 که برخی از پروژههای پاییندستی داخلی ترکمنستان مصرف گاز داشتند اما هماکنون چشمانداز مصرف داخلی گاز در این کشور هم با ابهامی روبهروست بنابراین ظرفیت صادراتی این شرکت رو به رشد خواهد بود.
وی تأکید کرد: تأثیر غیرمستقیم بحران اوکراین بر ترکمنستان سبب شد ترکمنها جدیتر به سمت ایران گرایش داشته باشند زیرا روسیه پس از بازار اروپا به سمت چین جهتگیری کرده و سهمی از تقاضای چین که مشتری ترکمنها بوده به روسها تعلق گرفت است و بازار چین برای ترکمنستان مبهم میشود.
رئیس مؤسسه مطالعات بینالمللی انرژی در توضیح دیگر آثار بحران اوکراین ادامه داد: روسیه قصد صادرات گاز ترکمنستان بهوسیله خط لوله نورد استریم-2 به اروپا را داشت که این موضوع نیز با بحران اوکراین و بمبگذاری در این خط لوله منتفی شد.
جوکار با تشریح تحولات چند سال گذشته بهویژه یکسال اخیر بیان کرد: براین اساس، تنها بازار ایمن برای ترکمنستان جمهوری اسلامی ایران است که ابتدا بحث سوآپ گازی مطرح شد و پس از آن به سمت صادرات گاز به ایران تمایل پیدا کردند.
وی بدهی ایران به ترکمنستان را از موانع گسترش همکاریهای دو کشور عنوان کرد و افزود: دولت سیزدهم با وجود همه چالشهای تراکنش مالی، اصل این بدهی را پرداخت کرد و این مانع کنار زده شد و ایران مهمترین بازار ترانزیتی به سمت آذربایجان و بازار در دسترس با دارابودن زیرساختهای لازم شده است.
رئیس مؤسسه مطالعات بینالمللی انرژی با بیان اینکه واردات گاز از ترکمنستان گزینه مناسبی برای مدیریت ناترازی گاز بهویژه در شمال شرق کشور است، گفت: هماکنون هرچه زمان میگذرد باتوجه به شرایط و تضعیف موقعیتهای صادراتی ترکمنستان به نظر میرسد که الزام کسب بازار ایران از سوی ترکمنستان در شرایطی که بازارهای دیگرش با ابهام روبروست، بیشتر میشود و ترکمنستان نیاز به بازار ایران خواهد داشت و انگیزه آنها حفظ همکاری بلندمدت با ایران است.
وی با تأکید بر اینکه کشورها در شرایط تعاملات اقتصادی و انرژی بینالمللی براساس الزامهای محیطی اقدام میکنند، تصریح کرد: همکاری با ترکمنستان نیز منحصر به صادرات و واردات گاز نیست، بلکه در چشمانداز 10 سال آینده مقدار مصرف فرآورده این کشور تا حدود 270 هزار بشکه در روز خواهد بود در حالیکه تولید فرآورده آن حدود 200 هزار بشکه است و این نشان از ظرفیت واردات فرآورده ترکمنستان دارد. افزونبر این روزآمد کردن پالایشگاههای ترکمنها با توانمندی متخصصان ایرانی و صدور خدمات فنی و مهندسی نیز از دیگر زمینههای همکاری دو کشور میتواند باشد.
انتهای پیام/
منبع: تسنیم
کلیدواژه: شرکت گاز رئیس مؤسسه مطالعات بین المللی انرژی جمهوری اسلامی ایران برای ترکمنستان بحران اوکراین گاز ترکمنستان برای ترکمن صادرات گاز چشم انداز ترکمن ها خط لوله
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت www.tasnimnews.com دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «تسنیم» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۷۸۸۷۴۰۹ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
قهوه یا چای؟ همون همیشگی!
باریستایی در صفحهاش با صاحبان مشاغل مختلف که برای خوردن قهوه به کافه میروند شوخی میکند و بازدیدهای میلیونی میگیرد. پربازدیدترین پست او «انتقام از کارمند بانک» است که ۲۲.۸ میلیون بازدید داشته. گذشته از وجه طنز و سرگرمی محتواهایی که درباره کافه و قهوه خوردن تولید میشود؛ خودِ رواج قهوه و پرطرفدارشدن دوباره این نوشیدنی پدیده قابل بررسی است. نوشیدنیای که در دوران صفویه تا عهد ناصری محبوبِ ایرانیان بود و در قهوهخانهها -که مکانی برای جمعشدن طبقات مختلف مردم بود- سرو میشد.
به گزارش فرهیختگان، ۱۴۸ میلیون دلار، میزان واردات قهوه ایران در سال ۱۴۰۲ است که به گفته گمرک ۷۵ درصد افزایش داشته است. علی زعفری نایبرئیس اتحادیه کافیشاپداران تهران میگوید در ۳ سال اخیر ۱۵۰۰ مجوز برای انواع مختلف قهوهفروشیها در تهران صادر شده. این آمارها از بزرگشدن بازار قهوه در سالهای اخیر خبر میدهد.
رد بزرگ شدن بازار قهوه را میتوان از سبک زندگی شهری هم گرفت. جایی که حالا در بسیاری از خانهها قهوهساز برقی و عصارهگیر به یک وسیله رایچ تبدیل شده، دکههای خیابانی اسپرسو و لته میفروشند، کافههایی که انواع قهوه را باترکیبهای مختلف سرو میکنند. رئیس انجمن قهوه ایران درباره افزایش عرضه و به طبع آن رواج قهوه در ایران میگوید: «در سالهای گذشته تجهیزات مربوط به قهوه در ایران زیاد نبود و قهوههای فرآوریشده اغلب وارداتی بود. وقتی تولید و فرآوری قهوه بومی و در داخل کشور انجام شد، به همان نسبت هم عرضه آن زیاد شد، به طوری که در حال حاضر در خیلی از دکهها اسپرسو هم سرو میشود. قهوه دیگر کالای لوکس نیست، چرا که در قیمتهای مختلف ارائه میشود.»
در حقیقت آنچه دارد اتفاق میافتد بیشترشدن قهوهخورها و عرضهکنندگان قهوه است. از طرفی جوانترها بخشی از فراغتشان را در کافهها میگذراند و افرادی که در طول روز مشغول کار هستند برای سرحال شدن قهوه میخورند. از طرف دیگر واردات قهوه و تجهیزات مربوط به آن با افزایش تقاضا بیشتر شده است. حسام ربیعی، رئیس انجمن قهوه ایران میگوید: «نسل جوان از قهوه استقبال کردند و به نوعی سنت و شاید تعصب نسل گذشته نسبت به چای شکسته شده و دهه هفتاد و هشتادیها بیشتر قهوهخور هستند.»
بیش از یک قرن پیش در ایران هنوز قهوه قجری از سکه نیفتاده بود. تا اواسط دوره ناصری چای گیاهی بود که در چین و هند یافت میشد و در میان اشراف قاجار رواج داشت. از اواسط دوره ناصری تا ۱۲۵۰ شمسی مصرف چای در ایران زیاد شد و جای قهوه را گرفت؛ طوری که «مورتیمر دوراند» انگلیسی در سفرنامهاش مینویسد: «ایرانیان خیلی چای مینوشند و چای را واقعاً خیلی شیرین مصرف میکنند». طرفه آنکه تا دوره سلطنت مظفرالدینشاه چای در ایران کشت نمیشد و چای ایرانیها وارداتی بود.
اولینبار «محمدخان قاجار قوانلو»، کنسول ایران در هند بهخاطر شباهت آبوهوای مزارع چای هند با گیلان تصمیم به کشت چای در ایران گرفت. او در یادداشتی مینویسد: «میروم دنبال چای... انشاءالله کسان دیگری هم در فکر رفع احتیاج سایر کالاها باشند. علیالتحقیق مبلغ ۱۰ کرور تومان [معادل ۵ میلیون تومان؛ هر کرور معادل ۵۰۰ هزار]برای خرید چای هر ساله از ایران خارج میشود. اگر همین مبلغ در مملکت بماند شاید جلوگیری از پریشانی و فقر و فاقه مملکت بکند».
او با آوردن ۳هزار بوته و مقدار زیادی بذر چای و کاشت آن در لاهیجان و تشویق محلیها به پرورش چای از دربار لقب «کاشفالسلطنه» گرفت. از زمان کاشفالسطنه تا امروز را میتوان به صورت استعاری عصر چای در ایران دانست، اما با توجه به تغییرات سبک زندگی شهرنشینان و رونقگرفتن بازار قهوهها و قهوهسازها احتمالا دوران قهوه بار دیگر دارد شروع میشود و قهوه جای خود را بین نوشیدنیهای محبوب ایرانیها باز میکند.